Εμάς δεν μας πείραξε η απουσία εκφωνητή από τη μετάδοση των χτεσινών αγώνων του Μουντιάλ. Ήταν καλύτερα χωρίς σπικάζ! Απολαύσαμε βουβουζέλες, κοντέψαμε μάλιστα να βγάλουμε και κεραίες μελισσών στο κεφάλι μας, μετά το 80΄ των παιχνιδιών. Ευτυχώς λήξανε οι αναμετρήσεις με μικρά δραματάκια και τη γλιτώσαμε. (Αχ, καημένη Αυστραλία, γίνηκες των άλλων λεία). Τα μεσάνυχτα, ωστόσο, συντονιστήκαμε στο ραδιόφωνο της Ν.Ε.Τ. (105,8 Εφ-Εμ), για να ακούσουμε την εκπομπή του Μάνου Τσιλιμίδη… Αντί γι’ αυτόν όμως, βγήκε μια ανακοίνωση που έλεγε πάνω-κάτω τα εξής:
«Απεργούμε, απεργούμε, για το ασφαλιστικό,
για τη σύμβαση εργασίας, σ’ επίπεδο συλλογικό!
Για τους φίλους συμβασιούχους, πα-πα-πα και πω-πω-πω,
που τους άφησαν απέξω, δίχως λόγο και σκοπό»!
Ή μάλλον, για να είμαστε περισσότερο ακριβοδίκαιοι, η ανακοίνωση που βγήκε ήταν σε πεζό λόγο. Ας ξαναπροσπαθήσουμε να σάς τη μεταφέρουμε αυθεντικά αυτή τη φορά:
«Η Οργάνωσή μας τάδε-δείνα (Ποσπέρτ), κηρύσσει χι-ωρών απεργία, που αρχίζει την ψι ώρα της ωμέγα μέρας και τελειώνει την φι ώρα της ωμέγα-plus μέρας. Διαμαρτυρόμαστε για το ασφαλιστικό, τη συλλογική σύμβαση εργασίας καθώς και την μη τακτοποίηση των συναδέλφων μας συμβασιούχων»!
Αυτά ακούσαμε και παραλίγο να μάς έρθει κόλπος! Πού είναι ο Μάνος Τσιλιμίδης; Τι τον κάνατε τον Μάνο Τσιλιμίδη; Τόσοι ακροατές περιμένουνε να πάρουνε τηλέφωνο, να παίξουν μπουζουκάκι με γλυκιά διπλοπενιά, ν’ απαγγείλουν μαντινάδες που τις γράψαν στις εννιά και γενικώς να την καταβρούνε με τον εν λόγω συγγραφέα και ραδιοφωνικό παραγωγό, όστις τυγχάνει της πλήρους αποδοχής του γράφοντος, αμέ!
Αλλά, το χειρότερο δεν σάς το είπαμε ακόμα… Ακούστε: Πρόκειται για τρομερή υποκρισία των απεργών! Ναι, έτσι είναι. Σκεφτείτε τι μας αραδιάζουν βράδυ-πρωί στα δελτία τους κι εντοπίστε πανεύκολα την ασυνέπειά τους. Π.χ., διαμαρτύρονται για το ασφαλιστικό, ενώ στα δελτία τους μάς κάνουν πλύση εγκεφάλου πως «δεν γίνεται διαφορετικά κι αν θέλουμε να σωθεί η χώρα πρέπει να δεχτούμε το ασφαλιστικό». Εμείς, σφίγγουμε το ζωνάρι, δαγκώνουμε τα χείλη μας και λέμε: Οκέυ. Αυτοί μετά, απεργούν…
Διαμαρτύρονται επίσης για της συλλογική σύμβαση εργασίας τους… Εμείς χάνουμε τις δουλειές μας (απολυόμαστε χωρίς σχεδόν αποζημίωση), χάνουμε τις επιδοτήσεις με τις οποίες ζούσαμε, χάνουμε την ελπίδα. Αυτοί δεν θέλουν να χάσουν ούτε μια τρίχα απ’ τα μαλλιά τους…
Διαμαρτύρονται, τέλος, για τους συναδέλφους τους συμβασιούχους. Ενώ το ΠΑ.ΣΟ.Κ. με το «καλημέρα» πέταξε έξω τους διορισμένους στο Δημόσιο από την προηγούμενη κυβέρνηση, ενώ πλέον κανείς δεν επιτρέπεται να εργαστεί ως συμβασιούχος, ενώ χιλιάδες «μικρά δραματάκια» παίζονται στα σπίτια μας…
Διαμαρτύρονται-διαμαρτύρονται όπως οι άλλοι που πήγαιναν και κατεβάζανε τους διακόπτες μας αφήνοντάς μας στην πίσσα της κόλασης. Αμόρφωτοι, αστοιχείωτοι, μηδαμινοί. Η κοινωνική τους αλληλεγγύη στα σκ…τά και στ’ απόσκ…τα! Φανταστείτε να καταφέρουν κιόλας να επιβάλουν τους όρους τους. Να κυκλοφορούν ανάμεσά μας ανέγγιχτοι, ελεύθεροι κι ωραίοι, ενώ εμείς ούτε μια σοκολάτα να μην μπορούμε ν’ αγοράσουμε για τ’ ανίψια μας…
Κάπου, τυχαία, βρήκα ένα κουτί γλυκά… Έφαγα ένα και τότε κατάλαβα ότι: α) Μού τρέχανε τα σάλια, β) δεν μπορούσα καν να προσποιηθώ ότι το τρώω αργά-αργά, γ) πριν φάω το γλυκό τα μάτια μου αλληθώρισαν προσπαθώντας να μη δείξω τη λαιμαργία με την οποία κοίταζα το κουτί…
Εκείνους στην Ε.Ρ.Τ. τους πληρώνω όμως… Τους καλοπληρώνω κι αν δείτε τους λογαριασμούς μου της Δ.Ε.Η., θα καταλάβετε. Για να έχουν και το γλυκάκι τους, αλλά και να μού περιγράφουν τους αγώνες του μουντιάλ, και να μού κάνουν τον κόκορα όποτε θέλω ή να μού κρατούν συντροφιά τα μεσάνυχτα. Τα δικαιούμαι αυτά! Δεν τα παρακαλάω! Να πάνε λοιπόν να χαθούνε με τα μούτρα τους!...