Greek Express

Πηγή: harryklynn.blogspot.com


Greek Expresssssssssssssssss

Συνέβη πριν από λίγο στην Καλλιρρόης, έξω από τα γραφεία του ΛΑ.Ό.Σ.

Όλοι οι ψηφοφόροι του ΛΑ.Ό.Σ. - οι οποίοι ως γνωστό δεν γεμίζουνε ταξί - περίμεναν τον Θανάση Πλεύρη για να τού εκφράσουν με την άφατη καλοσύνη και τη βαθιά πίστη που τους διακρίνει, την ευγνωμοσύνη τους για την μέχρι τούδε προσφορά του στο κόμμα τους.

Καλό σου αγώνα με την Ν.Δ. Θανάση μας (λέμε τώρα...) και να μάς γράφεις!

Greek Expresssssssssssssssss

Στριπτίζ στην Εφορία

Greek Expresssssssssssssssss

Εκατομμύρια άνθρωποι σ'όλο τον κόσμο ανταποκρίθηκαν στο μήνυμα του Χαλίλ Γκιμπράν. Ο Γκιμπράν ήξερε να γράφει αιώνιες αλήθειες με τρόπο που κάνει τον αναγνώστη να νοιώθει ότι περιδιαβάζει σ' ένα ήσυχο δάσος ή λούζεται σ' ένα δροσερό ποταμάκι ηρεμεί την ψυχή. Αλλά ήξερε να γράφει και με τον πυρσό και να καίει σαν φωτιά. (Από το επίσημο promotion του βιβλίου «Ο Κήπος του Προφήτη»).

Ένα απόσπασμα από αυτό το βιβλίο, μας εντυπωσίασε ιδιαίτερα, καθώς αποδεικνύεται ιδιαίτερα διαφωτιστικό για την εποχή μας. Δείτε τι έγραψε ο άνθρωπος:

«Το έθνος να λυπάστε αν ένδυμα φορεί που δεν το ύφανε. Ψωμί αν τρώει αλλά όχι απ’ τη σοδειά του. Κρασί αν πίνει, αλλά όχι από το πατητήρι του.

»Το έθνος να λυπάστε που δεν υψώνει τη φωνή παρά μονάχα στη πομπή της κηδείας. Που δεν συμφιλιώνεται παρά μονάχα μες τα ερείπιά του. Που δεν επαναστατεί παρά μονάχα σαν βρεθεί ο λαιμός του ανάμεσα στο σπαθί και την πέτρα.

»Το έθνος να λυπάστε που έχει αλεπού για πολιτικό, απατεώνα για φιλόσοφο, μπαλώματα και απομιμήσεις είναι η τέχνη του.

Το έθνος να λυπάστε που έχει σοφούς από χρόνια βουβαμένους».

Από εμάς, ουδέν άλλο σχόλιο...

Greek Expresssssssssssssssss

Γράφει ο Παναγιώτης Θ. Τουμάσης

Στη Λέσχη των Αεροστατικών, του Μπάρμπα Συνετού και του Φιλ Έβανς, τρικυμιώδης ήταν η Συνεδρίαση! Το ερώτημα: «Πού θα βάλουμε την έλικα· μπροστά ή πίσω;», βασάνιζε, φανάτιζε και δίχαζε τα μέλη. Άλλοι φωνάζανε «μπροστά» κι άλλοι επέμεναν «πίσω»… Ήρθε τότε η σειρά του Μπάρμπα Συνετού, του Προέδρου της Λέσχης, να μιλήσει. Και είπε ο Μπάρμπα Συνετός: «Η λύση, αξιότιμοι κυρίες και κύριοι Αεροστατικοί, είναι απλή: Να βάλουμε δύο έλικες, τη μία μπροστά και την άλλη πίσω»… Εκείνη τη στιγμή, άνοιξε η πόρτα κι όρμησε μέσα οπλισμένος με δυο πιστόλια ο Ροβήρος…

Αυτά συνέβαιναν περίπου ενάμιση αιώνα πριν, στον παραμυθένιο – μα και τόσο αληθινό – κόσμο του Ιουλίου Βερν, στο μυθιστόρημά του: «Ροβήρος ο Κατακτητής». Σήμερα, το ερώτημα προβάλλει παρόμοιο: «Ευρώ ή Δραχμή»; Και η απάντηση που εμείς θα δώσουμε, κι αυτή παρόμοια: «Και τα δύο»… Δεν είναι, ωστόσο, το ίδιο απλό. Μήπως πάντως εκείνο ήταν; Χρειάζονταν δύο μηχανές, πράγμα που σήμαινε βάρος… Και το πρόσθετο βάρος σ’ ένα αερόστατο μπορούσε να αποβεί μοιραίο. Επίσης, και η Δραχμή για την Ελλάδα, μπορεί εξίσου να αποβεί μοιραία. Ω, πόσο λυπάμαι τον Φρικολέν…

Ο Φρικολέν δεν ήταν αλαφροΐσκιωτος. Οι σκιές, στο κατόπι τους, πράγματι υπήρχαν… Όπως υπάρχει και ο πόλεμος, ο οικονομικός πόλεμος της Μέρκελ και του Σαρκοζί. Σφυρίζει πάνω απ’ τα κεφάλια όλων μας· μαίνεται… Φαίνεται πως πάντα θα υπάρχουνε οι σκιές, όποτε κι αν ζήσεις.

Για ας δούμε, όμως! Ποιοι λένε ότι δεν γίνεται; Ποιοι ισχυρίζονται έτσι; Μία συμβίωση του Ευρώ και της Δραχμής (υπό συγκεκριμένες βέβαια και αυστηρές προϋποθέσεις) ενδέχεται να είναι απόλυτα εφικτή. Ο Α΄ πολίτης, π.χ., έχει ένα αγροτεμάχιο 700 τ.μ. (για οικόπεδο το είχε αγοράσει ελπίζοντας κάποτε να μπει στο σχέδιο πόλης, πράγμα που δεν έγινε, προς το παρόν τουλάχιστον). Αυτός, λοιπόν, ο Α΄ πολίτης, ξαφνικά μένει άνεργος και αντιμετωπίζει το φάσμα της φτώχειας… Τι κάνει; Πηγαίνει και καλλιεργεί το μικρό αυτό αγροτεμάχιό του. Τι πιο λογικό; «Η γης είναι πλούτος», λέγανε οι παλαιοί…

Στη συνέχεια, ο Α΄ πολίτης, στήνει έναν «πάγκο» στην εμπατή, για να πουλά τα περισσευούμενα… Ντομάτες, μελιτζάνες, κολοκυθάκια, πατάτες κι όσα άλλα αγαθά με το μεράκι του, μα και με τον ιδρώτα του, παράγει… Δεν είναι πολλά που μπορεί να παράγει και άρα άξια λόγου προς φορολόγηση. Για να ήταν άξια λόγου προς φορολόγηση με τα μόλις 700 τ.μ. του, θα έπρεπε ν’ αφήσει τα κοκαλάκια του. Να μη στέκεται λεπτό και πάλι το αποτέλεσμα δύσκολα θα τον δικαίωνε… Συν ότι, για να ασκείς ένα τέτοιο επάγγελμα απαιτούνται ένσημα, τεκμήρια κι ένα σωρό διεκπεραιώσεις…

Έλα όμως που ο Α΄ πολίτης, έχει ένα θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα, το οποίο το κράτος τού το στερεί; Το δικαίωμα να διαθέτει το περίσσευμά του στον συνάνθρωπό του, έναντι έστω υποτυπώδους αμοιβής… Το κράτος τού στερεί αυτό το δικαίωμα, βάζοντάς του φόρους δυσβάσταχτους, εξωθώντας τον στην υπερκαλλιέργεια κι εξουθενώνοντας εντέλει και αυτόν σωματικά-ψυχικά, και την ασήμαντη σε έκταση γη του (λόγω φυσικά της υπερκαλλιέργειας)… Σήμερα, ο Α΄ πολίτης – και είναι πολλοί εκείνοι – καταφεύγει στην παρανομία. Μήτε αποδείξεις κόβει, μήτε δηλώσεις υποβάλλει…

Μα, αν ήταν νόμιμος; Κι αν, αντί να πληρώνεται σε ευρώ, πληρωνότανε σε δραχμές; Δραχμές, των οποίων η εμπορική ισοτίμια να είναι 1:1 σε σχέση με το ευρώ; Δραχμές, επίσης, των οποίων η ισχύς να περιορίζεται μόνο για εντός των συνόρων χρήσεις και με την ένδειξη: «Για αποφυγή της ανέχειας και για ανθρωπιστικούς λόγους»… Τι θα γινόταν τότε;

Οι Τράπεζες θα δέχονταν τις δραχμές εξαργυρώνοντάς τες σε ευρώ, αλλά παρακρατώντας – ναι, καλά ακούσατε – το 50% της εμπορικής τους αξίας. Δηλαδή, μόνο η εμπορική ισοτιμία τους θα είναι 1:1. Η τραπεζική ισοτιμία τους κατά την εξαργύρωση, θα είναι 0,5:1. Αμέσως λοιπόν, έχουμε φορολόγηση της εργασίας, αρκεί ο κάτοχος να επιθυμήσει την εξαργύρωση σε ευρώ. Αν όχι, χρησιμοποιεί τις δραχμές του για εμπορική χρήση, σε παρόμοιες με τη δική του εταιρίες κ.λπ., οι οποίες παρόμοια πληρώνονται σε δραχμές… Αν απορείτε τώρα πού θα χρησιμοποιεί τις δραχμές του, ιδού ενδεικτικά:

1. Φτιάχνει το δικό του ιστολόγιο, ιστότοπο, ιστοσελίδα… (Ο Β΄ πολίτης φτιάχνει ιστολόγια, ιστότοπους, ιστοσελίδες. Αλλά είναι τόσο περιορισμένο το πελατολόγιό του, τόσο μηδαμινά τα κέρδη του, που ζητά για ανθρωπιστικούς λόγους να υπαχθεί στο «δραχμικό σύστημα του κράτους». Διότι είναι φτωχός και άνεργος κι αυτός).
2. Αγοράζει προϊόντα από άλλα μποστάνια σαν το δικό του, τα οποία παράγουν διαφορετικά προϊόντα, κι έτσι συμπληρώνει τη διατροφή του ιδίου και της οικογένειάς του.
3. Ψωνίζει σε μικρές πλανόδιες επιχειρήσεις υψηλού ρίσκου… (Ο Γ΄ πολίτης είναι ποιητής… Ταυτόχρονα άνεργος και φτωχός. Σκέφτεται λοιπόν να αγοράσει πηλό και ξύλινα κάδρα. Πάνω στον πηλό χαράσσει τα ποιήματά του και ψήνει κατόπιν το κεραμικό αυτό πλακίδιο στο φούρνο του σπιτιού του (!). Μόλις κρυώσει, το βιδώνει πάνω στο ξύλινο κάδρο και βγαίνει να το πουλήσει… Πηγαίνει στο Σύνταγμα, στους «Αγανακτισμένους» και πουλά ποιήματα επαναστατικού περιεχομένου, τον βρίσκουμε στις λαϊκές αγορές, να πουλά ερωτικά ποιήματα και σε χίλιες-δυο άλλες μεριές… Και αυτός υπάγεται στο «δραχμικό σύστημα του κράτους).
4. Πληρώνει – κατά ένα ποσοστό κι όχι στο σύνολό τους – τους λογαριασμούς του σε νερό, τηλέφωνο, ρεύμα κ.λπ. (Το κράτος, για ανθρωπιστικούς λόγους μπορεί να το δεχτεί αυτό, και να μην κάνει τις εκπτώσεις που σήμερα κάνει σε ορισμένες ομάδες του πληθυσμού. Εκπτώσεις που για να τις «πιάσεις» πρέπει να είσαι κυριολεκτικά του θανατά… Τέτοιες προϋποθέσεις, δυστυχώς, βάζουνε τα «σαΐνια»)…
5. Ψωνίζει στο νέο κατάστημα που άνοιξε στη γειτονιά του και δεν έχει συμπληρώσει ένα (1) έτος λειτουργίας. (Ο Δ΄ πολίτης θέλει να ανοίξει κατάστημα, αλλά φοβάται πως μπορεί να μην πάει καλά. Κάνει αίτηση να υπαχθεί στο δραχμικό σύστημα και για ένα (1) έτος λειτουργεί με δραχμές… Πληρώνει τα νοίκια του σε δραχμές – τις οποίες ο λαμβάνων ιδιοκτήτης είτε μπορεί να εξαργυρώσει στην Τράπεζα λαμβάνοντας το αριθμητικό 50% σε ευρώ, είτε να χρησιμοποιήσει ωσαύτως – και γενικά, ο Δ΄ πολίτης αποφεύγει κατ’ αυτόν τον τρόπο το συνολικό ρίσκο… Μετά την παρέλευση του ενός (1) έτους, βγαίνει αυτοδίκαια από το δραχμικό σύστημα και συνεχίζει σε ευρώ ή …κλείνει το κατάστημα με μικρότερες ζημίες)…

Είναι πολλά, είναι αμέτρητα τα παραδείγματα που θα μπορούσε κανείς να παραθέσει… Κι αν οι Ευρωπαίοι Εταίροι μας, μάς ρωτούσαν: «Τι κάνετε εκεί;», θα απαντούσαμε εύκολα και ανθρώπινα: «Πρόκειται για μέτρα κατά της φτώχειας. Για ανθρωπιστική δράση του κράτους μας, η οποία δράση περιορίζεται αυστηρά και μόνο στο εσωτερικό και δεν σας αφορά»… Πολλοί θα έσπευδαν να υιοθετήσουν παρόμοιες μεθόδους. Πολλοί θα καλυτέρευαν το δικό μας σύστημα. Ή θα το προσάρμοζαν στις δικές τους ανάγκες. Και τότε, ίσως μια πόρτα θ’ ανοίξει. Και θα μπει μέσα φουριόζος ο Ροβήρος…

Ο Ροβήρος που διαβάζαμε παιδιά… Όμως, αντί να κραδαίνει πιστόλια, θα σηκώσει τα δυο του χέρια για να μας αγκαλιάσει. «Επιτέλους, γινήκατε άνθρωποι», θα πει με τη βραχνή φωνή του Ιουλίου Βερν. Και στα μάτια του θα τρέχουν δάκρυα…

Greek Expresssssssssssssssss

Μέχρι εδώ, σύμφωνα με την εκτίμηση της πλειοψηφίας των Ελλήνων πολιτών, τα κάναμε σαλάτα. Ας δούμε όμως λίγο την κατάσταση ως έχει, από την στιγμή που ανέλαβε το ΠΑ.ΣΟ.Κ. τη διακυβέρνηση της χώρας. Γιατί, μήπως τελικά όλα βαίνουν καλά κι ο λαός κακώς κρίνει;

Όταν ο Κώστας Καραμανλής παρέδωσε την εξουσία στον Γιώργο Παπανδρέου, ο τελευταίος ανέλαβε μια ήδη υπερχρεωμένη χώρα. Μόνο που ο Κώστας Καραμανλής, ενώ γνώριζε ότι τα χρέη μας έχουν διογκωθεί σε ανησυχητικό βαθμό, εντούτοις δεν έπραττε τίποτα δραστικό και ουσιαστικό προκειμένου να αναχαιτίσει την πορεία μας προς την καταστροφή. Σε τούτο συνέβαλε, κατά ένα μεγάλο ποσοστό, και η εντελώς αρνητική στάση της τότε αντιπολίτευσης, η οποία σε όλα έλεγε «όχι» (ούτε στα σωστά μέτρα δεν συναινούσε) και μόνος της στόχος όπως ολοφάνερα φαινόταν από τότε μάλιστα, ήταν να γκρεμίσει την Νέα Δημοκρατία προκαλώντας όσο το δυνατόν γρηγορότερα πρόωρες γενικές εκλογές.

Και οι πρόωρες γενικές εκλογές ήρθαν, όχι κατ’ ανάγκη επειδή μόνος του ο Γιώργος Παπανδρέου και το κόμμα του τις προκάλεσαν, μα και εξαιτίας σκανδάλων (βλ. Βατοπέδι με Ρουσόπουλο, Εφραίμ, Πελέκη, δομημένα ομόλογα με Τσιτουρίδη και τους μετά απ’ αυτόν γαλάζιους υπουργούς Εργασίας κ.λπ.), καθώς και αδυναμίας της κυβέρνησης του Κώστα Καραμανλή να αντιμετωπίσει πρόσωπο με πρόσωπο αυτήν την διαφθορά και να παραπέμψει έγκαιρα και προ παραγραφής σε δίκη τους υπευθύνους, μέσα από τις προβλεπόμενες κοινοβουλευτικές διαδικασίες.

Εκείνο τον καιρό, για να μην ξεχνιόμαστε, υπήρχαν καταθαμμένα κι άλλα σκάνδαλα, όπως για παράδειγμα της Siemens και των φουσκωμένων λογαριασμών εκατομμυρίων ευρώ που πλήρωσε η ελληνική πολιτεία για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 στην Αθήνα. Αλλά, η σκανδαλολογία αν συνεχίζαμε δεν θα είχε τέλος…

Ο Γιώργος Παπανδρέου ανέλαβε τα καθήκοντά του ως πρωθυπουργός και δίχως να ρίξει μια έστω ματιά μέσα στο θησαυροφυλάκιο του κράτους για να δει τα αποθέματά μας σε χρυσό και ευρώ, άρχισε αμέσως μια ακατάσχετη παροχολογία την οποία εντός ενός-δύο μηνών το πολύ μετουσίωσε σε χρηματικά ποσά τα οποία χορηγήθηκαν σε πολλούς μικρομεσαίους συμπολίτες μας: Ανέργους, χαμηλοσυνταξιούχους, για αγορά πετρελαίου και συναφή τινά. Ο λαός δεν γνώριζε τότε ότι είμαστε χρεωκοπημένοι και ενώ φαινομενικά όλα έβαιναν καλώς, όλοι έπρεπε να είμαστε ευχαριστημένοι, ο Λάκης Λαζόπουλος στην τηλεόραση του Άλφα, καταφερόταν σκληρά εναντίον του τότε «καλού» πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου. Τόσο σκληρά καταφερόταν εναντίον του ο συμπαθής καλλιτέχνης, που ο γράφων απορούσε και τον θεωρούσε είτε ως ανόητο είτε ως υποκινούμενο από ποιος ξέρει ποια συμφέροντα. (Με επικρατέστερο το δεύτερο).

Και ξαφνικά, ω του θαύματος, ο Γιώργος Παπανδρέου άνοιξε τα ταμεία και τα βρήκε μείον! Τότε, έκανε το εξής εξωφρενικό. Βγήκε στις τηλεοράσεις και άρχισε να φωνάζει: «Πού πήγαν τα λεφτά; Τι έγιναν τα λεφτά»; Και κατόπιν έσπευσε στις ξένες χώρες να το διατυμπανίσει αυτό καλύτερα: «Οι Έλληνες είναι διεφθαρμένος λαός. Κλέβουν την Εφορία και ζουν πλουσιοπάροχα! Κλέβουν κι εσάς καημένοι ξένοι μας, διότι εσείς μας δανείζετε, από το υστέρημα των λαών σας. Θα τους τακτοποιήσω εγώ, μη φοβάστε»…

Οι ξένοι, άλλο που δεν ήθελαν ν’ ακούσουν τέτοια λόγια δια χειλέων του ανώτατου ηγέτη μας. Ως αμνοί και ως άμωμοι οι ίδιοι, άρχισαν αμέσως να λοιδωρούν και να δυσφημίζουν τους Έλληνες, με συνέπεια να «κουμπωθούν» οι αγορές και να μη μας δανείζουν πια εύκολα χρήματα. Τότε είναι που ήρθαν τα πραγματικά ζόρια για τον Γιώργο Παπανδρέου. Διότι, μέχρι εκείνη τη στιγμή, καταφερόμενος εναντίον συμπούμπουλου του λαού μας, καταφερόταν και εναντίον του προηγούμενου πρωθυπουργού, του Κώστα Καραμανλή, με τον οποίον είχε προ πολλού μάλιστα ανοίξει μιαν ανεξήγητη βεντέτα:

Ο διάλογος μέσα από τη βουλή και σε ζωντανή τηλεοπτική κάλυψη τον παρακολούθησε όλος ο κόσμος, όταν κυβερνούσε η Νέα Δημοκρατία:

Κώστας Καραμανλής (χαμογελώντας): «Για έλα εδώ, στο βήμα Γιώργο, να μας τα πεις εσύ»…
Γιώργος Παπανδρέου (κόκκινος από θυμό): «Ντροπή σας! Πώς τολμάτε να με αποκαλείτε με το μικρό μου όνομα και απευθύνεστε προς εμένα στον ενικό; Γνωριζόμαστε κι από πριν; Είστε ανεύθυνος και επικίνδυνος για τον τόπο»…

Τώρα, τις πρώτες ημέρες-μήνες της κυβέρνησης του ΠΑ.ΣΟ.Κ., ο Γιώργος Παπανδρέου, από κεκτημένη ίσως ταχύτητα, συνέχιζε να ξεμπροστιάζει τον Κώστα Καραμανλή σε κάθε ευκαιρία όπου και αν βρισκόταν. Μα έτσι, χωρίς να το καταλαβαίνει, έκανε ρεζίλι και τα εκατομμύρια του ελληνικού λαού, διότι η μπάλα περί διαφθοράς και άλλων εμπριμέ έπαιρνε τους πάντες όσο ψηλά ή χαμηλά κι αν στεκόντουσαν.

Και οι αγορές είπαν: «Δεν σας δανείζουμε… Ή μάλλον, εντάξει, σας δανείζουμε αλλά με επιτόκιο τριπλάσιο, τετραπλάσιο και πάει λέγοντας, από το επιτόκιο των Γερμανών, των Άγγλων, ή άλλων ευρωπαϊκών ανθηρών οικονομιών»… Ταυτόχρονα, οι αγορές έβαζαν και ασφαλιστικές δικλείδες προς προστασία τους, ασφαλίζοντας κάθε εκταμιευόμενο υπέρ της χώρας μας ποσό, με «ασφάλιστρα κινδύνου» και έτσι, σε περίπτωση που δανείσουν και δεν πάρουν εντός συγκεκριμένου χρονικού διαστήματος πίσω τα χρήματά τους, τότε τα χρήματα αυτά τούς τα καταβάλλει έτερος χρηματοπιστωτικός κολοσσός, ασφαλιστικός αυτή την φορά, ο οποίος παίρνει, με το αζημίωτο εννοείται, το αναλογούν ρίσκο.

Ο Γιώργος Παπανδρέου, μη έχοντας άλλο, βγήκε στις τηλεοράσεις και είπε: «Οι αγορές μας χτυπούν αλύπητα. Μα, εμείς έχουμε το όπλο πάνω στο τραπέζι. Η Ευρώπη, ύστερα από πρότασή μου, δημιούργησε μηχανισμό στήριξης και πλέον δεν θα έχουμε ανάγκη τις αγορές. Θα τούς κάνουμε τα μούτρα κρέας»!

Πράγματι, ο Νικολά Σαρκοζί στήριξε πολύ τον Γιώργο Παπανδρέου εκείνη την δύσκολη και πολύ επικίνδυνη για το μέλλον της Ευρωζώνης περίοδο. Και ο Νικολά Σαρκοζί έπεισε και την «σκληρή» Άγγελα Μέρκελ λέγοντάς της πιθανώς κρυφά: «Πες τώρα ναι, δέξου να δημιουργηθεί ο μηχανισμός που λέει ο Παπανδρέου, μέχρι να βρούμε τρόπο να εκπαραθυρώσουμε την Ελλάδα από την Ευρωζώνη δίχως συνέπειες για εμάς. Διότι τώρα, Άγγελα φίλη μου, αν συμβεί κάτι και χρεωκοπήσει η Ελλάδα, θα δημιουργηθεί ένα απίστευτο ντόμινο, που θα απογυμνώσει τις δικές μας ισχυρές οικονομίες – τη γαλλική και τη γερμανική – από πολλές νοτιοευρωπαϊκές μας πηγές πλούτου, στις οποίες μην ξεχνάς, εξάγουν πλήθος προϊόντων μας και οι δύο χώρες μας». Η Μέρκελ, αμέσως κατάλαβε ότι ο κίνδυνος είναι ορατός για τα συμφέροντά της και υποχώρησε δήθεν.

Οι πιο πολλές εφημερίδες στην Ελλάδα, τα γράφανε θριαμβευτικά στα πρωτοσέλιδά τους όλα εκείνα τα γεγονότα. «Το μέτωπο Παπανδρέου-Σαρκοζί, λύγισε τη σιδερένια καγκελάριο Μέρκελ», «Φιλέλληνας ο Σαρκοζί» κ.λπ. Μέχρι κι ο Νίκος Χατζηνικολάου, στο δελτίο ειδήσεων του Άλτερ, διαφώνησε έντονα με τον Γιώργο Τράγκα ή μάλλον τελικά τον ανάγκασε να υποχωρήσει (προσωρινά) από την φιλοδεξιά του γραμμή – πράγμα πρωτάκουστο για τον Τράγκα, βέβαια.

Οι έντονοι όμως πανηγυρισμοί, δεν μάς βγήκαν σε καλό… Οι ευρωπαίοι κατάλαβαν ότι εμείς δεν καταλάβαμε, κι έτσι απαίτησαν κάτι που φαινόταν λογικό εκ πρώτης όψεως, αλλά δεν ήταν: Να δεχτούμε ένα μικρό και ανώδυνο μνημόνιο ότι θα τηρήσουμε κάποια πράγματα. Και το μνημόνιο αυτό ήταν όντως μικρό και σχετικά ανώδυνο (εν συγκρίσει με το τι έμελλε να ακολουθήσει) αλλά ήταν και εντελώς ανίσχυρο να πετύχει. Ημίμετρα περιελάμβανε κι όχι μέτρα. Σκληρά μεν, εύκολο να τα καταστρατηγήσεις δε. Το διάβασαν – μη νομίζετε ότι δεν το διάβασαν και μάλιστα καλά – οι φωστήρες της κυβέρνησης του ΠΑ.ΣΟ.Κ., είδαν ότι δεν πονάει και σκέφτηκαν: «Ας πάει και το παλιάμπελο, ας το ψηφίσουμε»…

Μα, έλα όμως που το μνημόνιο αυτό, παρόλη την αθωότητά του, περιείχε και μια τσίχλα κάπου ανάμεσα στις αράδες του. Μασήσαμε εμείς την τσίχλα και είδαμε πως τώρα, άπαξ και μπήκαμε, δεν βγαίνουμε! Κολλήσαμε στην τσίχλα, που λένε…

«Επ, πήρατε τα λεφτά μας, υπογράψατε το μνημόνιο και τώρα μάς τα γυρίζετε»; Εξανέστησαν οι ξένοι με το επιτηδευμένα προσβεβλημένο ύφος τους…
«Μα, αγαπητοί μας ξένοι, ξέρετε, το μνημόνιο απέτυχε και εσείς φταίτε! Δεν το είχατε μελετήσει σωστά. Δεν μας είχατε προτείνει τα κατάλληλα μέτρα».
«Α, τα σωστά μέτρα θέλετε; Είναι σκληρά, θα τα αντέξετε; Εμπρός λοιπόν ψηφίστε το Μεσοπρόθεσμο πλαίσιο στήριξης; Αν το κάνετε αυτό, εμείς θα σάς δώσουμε κι άλλα λεφτά (5η δόση), διότι αφού απέτυχε το μνημόνιό μας, τώρα είσαστε πανί με πανί. Και δεν θέλετε να κλείσετε τα νοσοκομεία σας, ε»;
«Όχι, μη τα νοσοκομεία! Σας παρακαλούμε, μη…».

Ο κόσμος, αυτός ο άσος στο μανίκι για έναν έξυπνο πρωθυπουργό, εκείνη τη στιγμή βγήκε εντελώς αυθόρμητα, συγκινητικά και απρογραμμάτιστα στους δρόμους διαδηλώνοντας κατά κύματα. Το κίνημα των Αγαναγκισμένων. Το είδαν αυτό ο Σαρκοζί με την Μέρκελ και τρόμαξαν. «Άγγελα, πάει, τον ρίχνουνε τον Παπανδρέου. Την πατήσαμε. Μού φαίνεται πως ήμασταν πολύ σκληροί», είπε ο Σαρκοζί στη Μέρκελ.
«Νικολά μου, πες τους ότι θα την πάρουν τη δόση ό,τι και να γίνει. Μήπως έτσι μαλακώσουμε τον οργισμένο ελληνικό λαό και τους ρίξουμε στάχτη στα μάτια».
Όπερ και εγένετο… Ο Όλι Ρεν με τον Αλταφάζ, βγήκαν και έκαναν δηλώσεις ότι «η Ευρώπη εξακολουθεί να στηρίζει την Ελλάδα», ότι «η Ελλάδα βρίσκεται σε καλό δρόμο» και ότι «η πέμπτη δόση θα εκταμιευθεί, διότι ήδη η κυβέρνηση Παπανδρέου έχει κάνει σημαντικά βήματα προόδου»… Προόδου!

Στην ΝΕΤ και στα υπόλοιπα κρατικά κανάλια, πανηγύρι. Η καημένη η Έλλη Στάη στην ΝΕΤ, προσπαθούσε λίγο και με τρόπο να το συμμαζέψει, αλλά όλοι ανεξαιρέτως οι υπόλοιποι παρουσιαστές στα δελτία ειδήσεων των τριών αυτών κρατικών καναλιών, ξεσάλωσαν κανονικά. «Οι ξένοι επιβραβεύουν τις προσπάθειες των Ελλήνων»… «Οι ξένοι θα μάς καταβάλουν την πέμπτη δόση»… Ταυτόχρονα, στην ΝΕΤ το κίνημα των Αγανακτισμένων περνούσε στα ψιλά. Λες και επρόκειτο για ό,τι χειρότερο και μη θεμιτό στην πολιτική μας σκηνή. Το κίνημα των Αγανακτισμένων, οι οποίοι αυτοί ευθύνονταν για την θεαματικότατη μεταστροφή των Ευρωπαίων. Ο άσος στο μανίκι του Γιώργου Παπανδρέου…

Κι ο άσος στο μανίκι, δεν έγινε ποτέ άσος στο μανίκι του Γιώργου Παπανδρέου… Ο Γιώργος Παπανδρέου αποδείχτηκε τόσο «τυφλός», ώστε κόντεψε να παραιτηθεί σε σχετική τηλεφωνική παρότρυνση του Αντώνη Σαμαρά, να παραιτηθεί – άκουσον, άκουσον! Και ούτε δέχτηκε να επαναδιαπραγματευτεί σε συνεργασία με τον πρόεδρο της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης τίποτα απολύτως, ενώ θα μπορούσε! Και ξέρετε γιατί δεν δέχτηκε να επαναδιαπραγματευτεί μαζί με τον Σαμαρά; Χα, θα σάς το πούμε εμείς. Πριν όμως σάς το πούμε, μη νομίζετε ότι οι φωστήρες του ΠΑ.ΣΟ.Κ. δεν έχουν διαβάσει, και πολύ καλά μάλιστα, το Μεσοπρόθεσμο. Ούτε μη νομίζετε πως ο Βαγγέλης Βενιζέλος δεν βελτίωσε το αρχικό σχέδιο του Παπακωνσταντίνου. Το βελτίωσε και το επέβαλε στους ξένους, οι οποίοι το δέχτηκαν. Δηλαδή, στην ουσία, έγινε μια κάποια διαπραγμάτευση, αλλά δεν είναι η σωστή. Και δείτε τώρα το γιατί:

«Άγγελα, ο Βενιζέλος, ο νέος υπουργός των Οικονομικών τους, άλλαξε κάποια αρθράκια»…
«Α, ναι; Δεν πειράζει. Πες τους να το ψηφίσουν, κι ας είναι»…
«Ωραία. Ξέρεις, Άγγελα, ετοιμάζει ο Αντώνης Σαμαράς να ρίξει την κυβέρνηση Παπανδρέου το φθινόπωρο. Είναι να τούς δώσουμε την 6η δόση τότε και ο Σαμαράς δεν θέλησε να κάνει εκλογές τώρα που είναι κατακαλόκαιρο και δεν είναι ακόμα σίγουρο ότι θα βγει αυτοδύναμος. Έτσι, με ανακούφιση είδε στη Βουλή τους να ψηφίζεται το Μεσοπρόθεσμο, κι ας μην το ψήφισε ο ίδιος και το κόμμα του».
«Το ξέρω αυτό, Νικολά, αλλά εμείς θα τους αφήσουμε να κάνουν εκλογές το φθινόπωρο; Τόσο χαζοί είμαστε»;
«Χα, χα! Όχι βέβαια. Άγγελά μου, στο Μεσοπρόθεσμο που ψηφίσανε, έχουμε κι άλλες τσίχλες. Μια απ’ αυτές λέει ότι θα δεχτούν ξένους τεχνικούς συμβούλους»!
«Ω, για! Ω, για! Έχεις δίκιο, Νικολά μου! Με τους ξένους τεχνικούς συμβούλους μειώνεται η εθνική τους κυριαρχία κι έτσι δεν θα μπορούν να πάνε αυτόβουλα σε Εκλογές»!
«Μπίνγκο, Άγγελά μου, μπίνγκο! Άσε που όπως και να έρθουν τα πράγματα - αν δηλαδή συμβεί κάτι απρόοπτο - εμείς είμαστε εκείνοι που έχουν αγοράσει χρόνο και απαγγιστρώνουμε μαεστρικά την Ευρωζώνη από την ελληνική ζημία»!
«Μπράβο, βρε Νικολά! Με έκανες και γέλασα. Τρέχω να το πω του Σόιμπλε τώρα. Θα βγει να κάνει δηλώσεις. Είσαι σίγουρος ότι τους έχουμε δέσει καλά»;
«Καλά! Καλότατα! Πες στον Σόιμπλε να πει ό,τι θέλει. Δεν γυρίζει πίσω το ποτάμι τώρα. Η 6η δόση θα τούς καταβληθεί μόνο αν είναι πιστοί στις συμβουλές των δικών μας τεχνικών συμβούλων. Κι ούτε πάλι Αγανακτισμένοι στους δρόμους, ούτε ρουθούνι δεν θ’ ανοίξει. Βλέπεις, πλέον συγκυβερνάμε κι εμείς αυτήν τη χώρα».

Τη χώρα, σημειωτέον, του Νικηταρά και του Κολοκοτρώνη…

Greek Expresssssssssssssssss

Greek Expresssssssssssssssss

Πριν από λίγη ώρα, ψηφίστηκε στη Βουλή των Ελλήνων το Μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα, με 155 θετικές ψήφους, 138 αρνητικές, 5 "παρών" και 2 απόντες βουλευτές.

Εμείς οι απλοί πολίτες μπορεί να μην έχουμε τη δυνατότητα ή την ευκολία αν θέλετε, να ετοιμάσουμε τις βαλίτσες μας για μετανάστευση, ωστόσο οι ελπίδες μας το έκαναν ήδη. Οι ελπίδες μας αποχώρησαν τούτη τη μαύρη μέρα, μαζί με τα όνειρά μας, για τόπους που δεν θα φτάσουμε - διότι δεν μπορούμε να φτάσουμε - οι περισσότεροι ποτέ... Αν, τώρα, ανήκετε στους λίγους που διαθέτουν την σπάνια πολυτέλεια να φύγουν, φύγετε όσο πιο μακριά και κάντε μας στην νέα σας γη Μνημόσυνο. Εμείς, τετέλεσται...

Greek Expresssssssssssssssss

Γράφει ο Παναγιώτης Θ. Τουμάσης

Καλώς μας ήρθε τούτη η θλιβερή Τετάρτη 29 Ιουνίου· ποτέ ξανά να μη γυρίσει και να φύγει όσο πιο γρήγορα γίνεται… Στο Σύνταγμα είναι πάλι γεμάτη η πλατεία και μέσα στη Βουλή οι βουλευτές, σε ύποπτων συμφερόντων ξένα ρήματα πειθόμενοι, ψηφίζουνε μέτρα απίστευτης σκληρότητας και αναλγησίας, ιδίως απέναντι στους μικρούς και τους μεσαίους της χώρας μας. Οι πλούσιοι – εννοείται – για μια ακόμα φορά, δε θα θιγούν. Άλλωστε, το Ευρώ τους, ήτοι η καθεστηκυία τάξη τους, ο συσσωρευμένος και καλά αποθηκευμένος πλούτος τους, διασώζεται! (Νομίζουν).

«Προσοχή», φωνάζουν από μικροφώνου μερικοί εξ αυτών (οι ευμαρείς δημοσιογράφοι, οι έχοντες επιχειρήσεις, μικρές ή μεγαλύτερες, εν λειτουργία ήδη), «προσοχή, στο Σύνταγμα να διαδηλώσετε απολύτως ειρηνικά. Υπάρχουν προβοκάτορες που θέλουν να χαλάσουν την ωραία εικόνα»… Με άλλα λόγια, προτρέπουν τον λαό να μείνει με σταυρωμένα τα χέρια και το θεωρούν μάλιστα αυτονόητο και πρέπον αυτό. «Τι τους κοιτάτε, ρε», λέει ο Χάρρυ Κλυνν σε κάποιο παλιό δίσκο βινυλίου. Αλήθεια, όταν ο λαός επαναστατεί, με σταυρωμένα χέρια το κάνει; Έτσι συνέβη κατά τη Γαλλική Επανάσταση, για παράδειγμα; Πουθενά στη γη ολόκληρη, οι κοσμοϊστορικές αλλαγές δεν έγιναν δίχως αίμα.

Μέσα στη Βουλή, οι βουλευτές μοιάζουν τελματωμένοι. Παρακολουθούμε στην τηλεόραση τις ομιλίες τους. «Εγώ θα το ψηφίσω το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα, κι ας είναι καταφανώς άδικο. Με την προϋπόθεση, φυσικά, ότι θα γίνουν σύντομα οι κατάλληλες ρυθμίσεις ώστε να αμβλυνθούν οι εναντίον ορισμένων επιμέρους κοινωνικών τάξεων – π.χ. ανέργους – αδικίες». Και «φυσικά» και «φυσικά», όλοι οι βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος φοβούνται τον ένα και μόνο κυβερνήτη μας, τον κατά το δικό του ελεγχόμενο δοκούν πράττοντα και διαπράττοντα αισχρή παράδοση της χώρας μας, άνευ όπλων, όρων και πολέμου, άνευ αντίστασης εντελώς, σε ευρωπαίους ηγεμονίσκους γεμάτους προσωπικά πάθη, μικρότητες και καθόλου μα καθόλου ευρωπαϊστές.

Και το συνολικό ύψος του δανείου της χώρας μας, ύστερα από την ψήφιση του μεσοπρόθεσμου και την εκταμίευση της πέμπτης δόσης, έσεται συν-πλην 400 δις ευρώ! Διαιρέστε το διά του 10.000.000 (δέκα εκατομμύρια) του συνολικού πληθυσμού της Ελλάδας, να δείτε πόσο αναλογεί στον καθένα μας κι αν είναι ποτέ δυνατόν ένα τέτοιο ποσό να αποπληρωθεί, στον αιώνα τον άπαντα.

«Μα, και τι να κάνουμε;», λένε, «βρείτε μας έναν άλλον τρόπο». Και έχουν αφήσει τεράστιες αγροτικές εκτάσεις της υπαίθρου μας ακαλλιέργητες και χέρσες. Ιδιοκτήτες υπάρχουν, βέβαια, στα χαρτιά. Δηλώνουν στο Ε9 τους τις εκτάσεις τους αυτές, αλλά δεν τις καλλιεργούν. Ενώ, αν το κράτος τούς το επέτρεπε, θα προσλάμβαναν (δια νόμου και αναγκαστικά για τους προσλαμβανόμενους σε κάποιες περιπτώσεις) ένα σωρό λαθρομετανάστες που λυμαίνονται τώρα τις πόλεις και τις κώμες της επικράτειας και θα τους έβαζαν να καλλιεργήσουν εκείνοι, να παράξουν γεωργοκτηνοτροφικά προϊόντα, προς όφελος και των ιδίων, διότι θα λαμβάνουν απολύτως νόμιμο μισθό, αλλά και προς όφελος των ιδιοκτητών πολιτών (γαιοκτημόνων), που πλέον θα έχουν γίνει επιχειρηματίες αγρότες.

Μπορούν να κάνουν κι άλλα, όπως να ζωντανέψουν την πάλαι ποτέ ακμάζουσα ναυτιλία μας, αντί να σπεύδουν να καταργήσουν ακόμη και το συναφές υπουργείο, ως πλεονάζον! Εμείς, με όλο το Αιγαίο δικό μας, θα έπρεπε να παραμέναμε ανάμεσα στις πρώτες ναυτιλιακές δυνάμεις του κόσμου κι όχι η ναυτιλία της Γερμανίας, για παράδειγμα, να συναγωνίζεται τη δική μας, στο βαθμό που σήμερα το κάνει!

Και το κερασάκι στην τούρτα: Μπορούν να τυπώσουν δραχμή, ισάξια με το ευρώ (1 δραχμή = 1 ευρώ) αλλά προσοχή, μόνο για εσωτερική κατανάλωση. Δηλαδή, μια ελεγχόμενη από το κράτος τρουέκε. Αποκλειστικά Έλληνες και σε εθελοντική πάντα βάση, να μπορούν να εισχωρούν στο σύστημα και να διαθέτουν προϊόντα στους αδύναμους οικονομικά συμπατριώτες μας, με αντάλλαγμα νεόκοπες δραχμές του ελληνικού κράτους. Αν, μάλιστα στο όλο οικονομικό οικοδόμημα προσχωρήσουν και κάποιες κερδοφόρες ΔΕΚΟ, π.χ. ΕΥΔΑΠ, ΔΕΗ, τότε η ανακούφιση θα είναι σαφώς χειροπιαστή. Ο χαμηλοσυνταξιούχος, θα πληρώνεται με 400 ευρώ συν 200 δραχμές. Με τις 200 δραχμές του, θα πληρώνει το ρεύμα και το νερό! Αν περισσεύουν δραχμές, θα πηγαίνει στα συμβεβλημένα με το σύστημα εμπορικά καταστήματα και θα ψωνίζει! Τα συμβεβλημένα εμπορικά καταστήματα, με τις δραχμές του χαμηλοσυνταξιούχου, θα πληρώνουν τις δικές τους υποχρεώσεις σε ρεύμα, νερό ή ό,τι άλλο… Κατά ένα ποσοστό όλα αυτά. Και δεν θα αφορά όλα τα προϊόντα, όλες τις υπηρεσίες, ούτε και στην ολότητα ίσως του τιμήματος. Π.χ.: Σε συμβεβλημένο σούπερ-μάρκετ, ένα πακέτο αλεύρι κοστίζει 0,50 ευρώ συν 0,50 δραχμές. Μικτή πληρωμή. Ώστε ο καταστηματάρχης να έχει κέρδος και να το προωθήσει…

Και πόσα ακόμα μπορούν να γίνουν, που δε γίνονται!... «Δεν βλέπω άλλη λύση», ωρύεται ο Γιώργος Παπανδρέου. Και προσθέτει, «αγοράζουμε χρόνο»… Μα, τι χρόνο αγοράζει; Οι ευρωπαίοι είναι τυφλοί; Θα τον αφήσουν, λέτε, να αγοράσει χρόνο; Α, πόσα μέλλει να επακολουθήσουν, δεν το φαντάζεται. Είναι δειλός, άτολμος και ίσως να τον έχουν φοβερίσει για τα καλά. Είναι ακατάλληλος και έφτασε ο καιρός που θα χαιρετήσει! Αιωνία σου η ιδιώτευση από ’δώ και στο εξής, κύριε Πρωθυπουργέ μας…

Να μην ξανάρθεις, ποτέ.

Greek Expresssssssssssssssss

Greek Expresssssssssssssssss

Το ελ-κλάσικο πια σύνθημα που αντιλαλεί στο Σύνταγμα των Αγανακτισμένων: Κλέφτες, κλέφτες!... Εκτός, βέβαια, κι αν φωνάζει ο κλέφτης, διότι κι αυτό το ενδεχόμενο παίζει. Αφενός μεν, κακώς πολύ κακώς, μας έχει καταπροσβάλει με τις δηλώσεις του ένθεν και κείθεν ο Πάγκαλος, αφετέρου δε, κάθε Σαββατοκύριακο οι παραλίες αναστενάζουν, ενώ στις παραλιακές λεωφόρους το τι πόρσε και άλλα πανάκριβα αυτοκίνητα κυκλοφορούν, θα τα χάσετε! Μήπως - λέω, μήπως - οι σημερινοί μελαγχολικοί που (υποτίθεται ότι) παραμένουν κλεισμένοι στα σπίτια τους λόγω ανέχειας και δυσβάσταχτων μέτρων είναι εκείνοι οι ελάχιστοι που δεν έκλεψαν; Δηλαδή, εν τέλει, οι ...μακάκες;

Με τις υγείες μας, λοιπόν, όπως αναφέρει και η σχετική λεζάντα στο παραπάνω βίντεο...

Greek Expresssssssssssssssss

Γράφει ο Παναγιώτης Θ. Τουμάσης

Με ξάφνιασε δυσάρεστα η είδηση ότι σχεδίαζαν δολοφονία του Καραμανλή. Εδώ ισχύει η παροιμία «πες μου πως σε χτύπησαν και ξέρω πόσες έφαγες». Δηλαδή, ξέρω – όλοι ξέρουμε – πολύ καλά ποιοι κρύβονται πίσω από μια τέτοια (αν υπήρξε φυσικά) συνωμοσία. Είναι οι ίδιοι εκείνοι που παρακολούθησαν χωρίς ίχνος τύψεων, τρώγοντας ποπ-κορν και πίνοντας κόκα-κόλα, την κινηματογραφική δολοφονία του Μπιν Λάντεν. Όταν ακόμα κι ο δήμιος που σκοτώνει τον εγκληματία, νιώθει τύψεις στο τέλος. Είναι οι ίδιοι εκείνοι που έριξαν την προκλητική καμαριέρα στο δωμάτιο του Στρος Καν, την στιγμή που εκείνος έκανε ντους γυμνός, με συνέπεια να αποκομίσουν τελικά τα «πειστήρια» που ήθελαν και να τον τυλίξουν σε μια κόλλα χαρτί εκμεταλλευόμενοι φυσικά τον (ύποπτα τόσο υπερβολικό) πουριτανισμό του λαού τους. Και βέβαια, είναι οι ίδιοι εκείνοι που έχουν ήδη δολοφονήσει ή τρομοκρατήσει με απειλή της ζωής τους και άλλους ηγέτες, είτε στην Λατινική Αμερική είτε σε άλλες κρυμμένες γωνιές της συμφεροντοεπικράτειάς τους, απανταχού της γης...

Συνδυάζοντας τώρα τα σχέδια περί δολοφονίας του Καραμανλή – και οφείλω να αναγνωρίσω τη μεγάλη δημοσιογραφική επιτυχία της κυριακάτικης Real News και να συγχαρώ τους συντάκτες της – με την έντονη προεκλογικά σπουδή του Γιώργου Παπανδρέου να αναλάβει την πρωθυπουργία, μη διστάζοντας να εκστομίσει ψεύδη ασύστολα, όπως το αλήστου μνήμης «λεφτά υπάρχουν» ή καταφερόμενος με ιδιαίτερη σκληρότητα εντός Βουλής προς τον Κώστα Καραμανλή (θυμάστε άραγε την προσβολή που τού έκανε - και προβλήθηκε ζωντανά από την τηλεόραση - όταν ο Καραμανλής τον αποκάλεσε «Γιώργο» και μιλώντας του στον ενικό τον κάλεσε στο βήμα, σ' εκείνη τη συνεδρίαση;), τότε πλέον το μυαλό μου γεμίζει με υποψίες για μια ενδεχόμενη προδοτική στάση του. Δεν άργησε άλλωστε να αναλάβει και με το που ανέλαβε την διακυβέρνηση, έβαλε στο περιθώριο όλες μα όλες τις συμφωνίες μας με τους Ρώσους και, ιδίως εξαφάνισε εντελώς την πιο σπουδαία, αυτή για τον αγωγό φυσικού αερίου Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη και την εκείθεν επέκτασή του προς την Ευρωπαϊκή Ένωση. Πράγμα που αν είχε γίνει, θα είχε καταστήσει τη χώρα μας σημαντικό κόμβο ενέργειας αποφέροντας ταυτόχρονα σε όλους μας ευμάρεια και πλούτο...

Είμαι σίγουρος ότι ο Κώστας Καραμανλής δεν φοβήθηκε, δεν «κιότεψε» που λέμε, όταν πληροφορήθηκε την απειλή κατά της ζωής του, τουλάχιστον τόσο ώστε να μεταβάλλει τις αποφάσεις του, παρόλο που σίγουρα την οικογενειακή και προσωπική του ζωή, αυτή η είδηση θα την αναστάτωσε. Ο Κώστας Καραμανλής τελικά αποδεικνύεται ότι είπε την αλήθεια (μισή αλήθεια, αλλά αλήθεια) στον λαό και έχω την εντύπωση – εκ των υστέρων δυστυχώς και κατόπιν εορτής – ότι θα περάσει στην ιστορία ως σπουδαίος ηγέτης, ως ο τελευταίος ίσως πραγματικός ηγέτης της Ελλάδας, της χώρας που μετά από αυτόν – έτσι θα γράψει η ιστορία – παραδόθηκε αμαχητί στους αμερικανούς. Απ’ ό,τι λοιπόν φαίνεται, την πατήσαμε, αγρίως... Τελεία και παύλα.

Greek Expresssssssssssssssss