Γράφει ο Νίκος Μπατσικανής, συγγραφέας-ποιητής
Η ελληνική τραγωδία [«μίμησις πράξεως σπουδαίας και τελείας», (Αριστοτέλης): αναπαράσταση πράξης σημαντικής και ολοκληρωμένης] επαναλαμβάνεται, συνεχώς, τα τελευταία χρόνια (φωτιές καλοκαιριού 2007, γεγονότα Δεκεμβρίου 2008, οικονομική κρίση) στην πατρίδα μου.
«Το πένθος ταιριάζει στην Ηλέκτρα» (Eugene O’Nell). Το πένθος ταιριάζει στην Ελλάδα. Δάκρυα για την Ηλέκτρα - Ελλάδα, μα τα δάκρυα πρέπει να χυθούν για όλους μας: την ελληνική κοινωνία τού «ωχ-αδελφισμού» και της αδιαφορίας.
Σπασμένος κοινωνικός ιστός, διαβρωμένοι παράγοντες, μα και πολλά άτομα, κλονισμένη Οικονομία, σκάνδαλα, ανεργία, μίζες κ.ά. συνθέτουν το φοβερό σκηνικό, πάνω στο οποίο παίζεται το δράμα ενός Έθνους με μεγάλες αρετές, που, όμως, δεν τις αναδεικνύει εδώ και χρόνια. Θύτες και θύματα, μαζί, οι Έλληνες, χωρίς να έχουμε, καν, συνειδητοποιήσει, «πώς;» φτάσαμε ως εδώ. Μάλιστα, όσους είχαν υψώσει φωνή απόγνωσης, πριν, τους είχαν αποκαλέσει «Κασσάνδρες», καθώς δεν έβλέπαν την επερχόμενη καταστροφή και το αναμενόμενο ξέσπασμα.
Όμως, τίποτα τυχαίο στην πανέμορφη, αλλά δύσμοιρη χώρα μας, η οποία γέννησε τον υψηλότερο πολιτισμό τής Ανθρωπότητας, αλλά, χρόνια τώρα, ο Πολιτισμός δεν αφορά, ούτε απευθύνεται στους πολλούς, ενώ λείπει η στοιχειώδης Αγωγή και Παιδεία.
…στη χώρα όπου γεννήθηκε η Δημοκρατία, αλλά η Δημοκρατία, σε αυτή, χρόνια τώρα, πάσχει…
…στη χώρα, στην οποία η Γλώσσα, μητέρα των μεγάλων Γλωσσών τής Οικουμένης (Αγγλικά, Ιταλικά, Γαλλικά κ.ά.), καταστράφηκε, χωρίς να αντιδράσει κανείς.
…στη χώρα, η οποία μέσα λέγεται Ελλάδα, μα έξω Greece, Grecia, Griecheland..., ενώ δε δεχόμαστε διπλή ονομασία για τα Σκόπια, έχοντας, όμως, αυτοκαταργήσει, ήδη, έτσι, τα επιχειρήματά μας στους ξένους.
Τίποτα τυχαίο στη χώρα όπου οι Πνευματικοί Άνθρωποι δεν έχουν φωνή, δεν υπάρχει Κράτος Δικαίου, μα και λείπει η εμπιστοσύνη τού κόσμου στο Νόμο και στις Αρχές…
…στη χώρα τής μίζας, των σκανδάλων, των «δικών μας παιδιών», της έλλειψης αξιοκρατίας και των «μικρούτσικων», αλλά και όπου «το φακελάκι» έχει διαβρώσει τους πάντες και τα πάντα, ενώ το βόλεμα των «ημετέρων» φτάνει, ακόμα και μέχρι την επιλογή οδοκαθαριστών σε Δήμους, προκειμένου να συντηρηθούν οι πελατειακές σχέσεις (τροφή για όλους μας).
Τίποτα τυχαίο στη χώρα όπου το Κράτος παρανομεί, νομιμοποιώντας τα αυθαίρετα σε ακρογιαλιές, βουνά και πλαγιές, προς άγρα(ν) ψήφων, μα και οι πόλεις της δεν έχουν λεωφόρους και ανδριάντες: Κάλλας, Πυθαγόρα, Ευκλείδη, Αρχιμήδη, Πλάτωνα, Χατζιδάκι, Παπανικολάου, Μητρόπουλου… Σε ποιο κεντρικό σημείο, της Αθήνας, υπάρχει ο ανδριάντας του εθνικού μας ποιητή, Διονυσίου Σολωμού; Κι αφού δεν υπάρχει, ποια πρότυπα (εκτός από τους σταρ που φτιάχνουν τα media) έχει ο νέος, ώστε να «ακουμπάει σε αυτά» και να μην καταστρέφει; Ποια είναι η ταυτότητα της σύγχρονης Ελλάδας;
Το νέο μας αεροδρόμιο (πύλη τής χώρας από το εξωτερικό) ονομάστηκε Ελευθέριος Βενιζέλος, αντί Δαιδάλου και Ικάρου, ώστε να διαιωνίζεται η Ιστορία μας, και να ξαναφτιάξουμε τη χαμένη μας ταυτότητα, δεδομένου πως πρώτοι οι Έλληνες πέταξαν στους αιθέρες, όπως και πολλά άλλα έκαναν ή ανακάλυψαν πρώτοι. Σε άλλες χώρες, στις κεντρικές λεωφόρους και στους κρατικούς αερολιμένες τούς δίνουν ονόματα, όπως: Michael Angelo και Leonardo da Vinci στην Ιταλία, Shopin και Maria Curie, στην Πολωνία κ.ο.κ.
Η χώρα τού Φωτός και του Πολιτισμού προβάλει, σήμερα, μικρά και ασήμαντα, όπως τα ξενόφερτα reality, και η μουσική της Γιουροβίζιον (Eurovision), που έχει υπό την «αιγίδα του» το μεγάλο κρατικό μας κανάλι. Όμως, αυτή είναι η μουσική των Ελλήνων; Θεσμοθέτησε η Κρατική Τηλεόραση ένα μεγάλο Ευρωπαϊκό ή διεθνή διαγωνισμό με σύγχρονη, μεν, μουσική, που να στηρίζεται στην παράδοση, δε; Ποιον μεγάλο δημιουργό ή πνευματικό άνθρωπο προβάλουν τα κανάλια; Μήπως τους αγνοούν επίτηδες; Τι φταίει και υπάρχουν τέτοια προβλήματα στη χώρα; Στην πατρίδα μας ξεχωρίζουν οι άριστοι, όπως παλιά, ή έχουν επικρατήσει οι μετριότητες; Πιστεύετε πως αυτό είναι άσχετο με τη σημερινή πραγματικότητα; Όχι, κατά τη γνώμη μου. Μέσα σε όλ’ αυτά, τραγική διαπίστωση: Απουσιάζουν οι φωτισμένοι Ηγέτες και τα μεγάλα «αναστήματα», σε όλες τις βαθμίδες τής ελληνικής ζωής. Δικός μας καθρέφτης είναι οι κρατούντες. Ας καθρεφτιστούμε, λοιπόν, σε αυτό το θολό είδωλο, που εμείς οι ίδιοι επιλέξαμε, με όλες τις συνέπειες, σε όσα συμβαίνουν στη ζωή μας.
Η βία φέρνει βία, κι αυτά που είδαμε και ζήσαμε, τα τελευταία χρόνια, μάς έκαναν αγρίμια, και, συνεπώς, όλα είναι δυνατόν να συμβούν σε μια ζούγκλα που εμείς οι ίδιοι φτιάξαμε ή ανεχτήκαμε.
Νομίζω πως η χώρα μας διέρχεται μια περίοδο γενικής κρίσης και όχι μόνο στην Οικονομία. Κατά τη γνώμη μου, υπεύθυνοι είναι οι υψηλά ιστάμενοι, οι κρατούντες και η πολιτική που άσκησαν, αλλά όχι μόνο αυτοί. Αν και οι περισσότεροι Έλληνες είναι έντιμοι και άμοιροι των γεγονότων που μας οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση, υπάρχουν, κατά τη γνώμη μου, πολλοί που συνετέλεσαν σε αυτήν, έστω κι αν δεν είχαμε διαφορετικές επιλογές όταν «χορεύαμε το(ν) χορό που μας έπαιζαν». Η αδικαιολόγητη έπαρση του Νεοέλληνα, μαζί με την παρακμή, εδώ και χρόνια, στη δημόσια ζωή, είχαν τα αποτελέσματά τους.
Όμως, τη μοίρα, αδέλφια μου, τη φτιάχνουμε μόνοι μας. Είχαμε καλό στημόνι, καλό αργαλειό, καλό νήμα. Θα έπρεπε και το χαλί να βγαίνει όμορφο. Η μεγάλη κληρονομιά που μας έδωσαν οι αρχαίοι πρόγονοί μας δεν αρκεί, όπως αποδείχτηκε.
Όσο κι αν είναι πολύ δύσκολο να βγούμε από την Κρίση, εντοπίζοντας τις αιτίες τής κακοδαιμονίας μας, ας προσπαθήσουμε, όλοι μαζί, να βελτιώσουμε την κατάσταση, με όποιο κόστος. Η φυλή μας έχει μεγάλες Αρετές. Ας τις αναδείξουμε πάλι.
Greek Expresssssssssssssssss
0 Comments:
