Μετά τη Δικτατορία ξεκίνησαν όλα… Και το δράμα της Κύπρου, και η σταδιακή οικονομική υποτέλεια της Ελλάδας. Φαίνεται ότι η Δημοκρατία εκτός απ’ τα καλά της, έφερε μαζί και τα κακά της. Ο λαοφιλής ηγέτης Κωνσταντίνος Καραμανλής επέστρεψε εκ Γαλλίας, με το προσωπικό τζετ του Βαλερί Ζισκάρ Ντ’ Εστέν σκορπίζοντας ρίγη συγκίνησης στον λαό μας. Τεράστιοι οι τίτλοι στις εφημερίδες εκείνου του καιρού: «Έρχεται». Και ήρθε.
Σχεδόν ταυτόχρονα, ξεκίνησε το γαϊτανάκι του κρατικού δανεισμού. Και ο πληθωρισμός άρχισε ν’ ανεβαίνει και ν’ ανεβαίνει… Πολλοί στη συνέχεια νοστάλγησαν τη διακυβέρνηση του Γεωργίου Παπαδόπουλου κι ας μην τ’ ομολόγησαν δημοσίως. Ως προς την οικονομική διαχείριση φυσικά· διότι ως προς την ατομική ελευθερία και τα δικαιώματα του πολίτη, οι Συνταγματάρχες ήταν βαθιά νυχτωμένοι. Και, σε περιπτώσεις, απάνθρωποι.
Βέβαια, η δραχμή, το εθνικό μας νόμισμα, το κάναμε εμείς όπως θέλαμε. Όσες δραχμές κι αν θέλαμε, τις τυπώναμε. Όποτε θέλαμε, ανακοινώναμε υποτίμηση, άλλως η υποτίμηση γινόταν χωρίς να την παίρνουν οι πολλοί χαμπάρι. Οι λίγοι, εκείνοι που είχαν συναλλαγές και πάρε-δώσε με ξένο νόμισμα, το έβλεπαν καθαρά. Στα έντρομα μάτια τους, οι δεσμίδες τα χιλιάρικα, γίνονταν κουρελόχαρτα απέναντι στο ισχυρό τότε δολάριο Η.Π.Α.
Κι ο δανεισμός καλά κρατούσε… Μεγάλωναν, μεγεθύνονταν τα μεγέθη. Ήρθε ο Ανδρέας Παπανδρέου, για τον οποίον η Ιστορία θα γράψει ότι όσο βρισκόταν στην αντιπολίτευση υπήρξε ο μεγαλύτερος δημαγωγός. «Ε.Ο.Κ. και ΝΑΤΟ, το ίδιο συνδικάτο» και «η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες». Τι ειρωνεία: Ο γιος του, τώρα, κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να αποδείξει το αντίθετο· ότι δηλαδή για την Ελλάδα δεν αποφασίζουν οι Έλληνες.
Μα, ασφαλώς η Ελλάδα ανήκε στους Έλληνες κι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής απλά επεδίωκε να μην αποσχιστούμε από την εις δυσμάς υπερδύναμη και μάλιστα σε εποχές πονηρές, όπου οι κλειδοκράτορες του ανατολικού μπλοκ εξακολουθούσαν να εποφθαλμιούν την κομμουνιστική καθυπόταξη ολόκληρης της περιοχής των Βαλκανίων. Ήμασταν το δέκα το καλό για τις ορέξεις τους. Δημαγωγός χωρίς νου, ο Ανδρέας.
Καινούργιοι δανεισμοί, μόλις ανέβηκε ο Ανδρέας – πώς όχι; Η εξουσία είναι το καλύτερο αφροδισιακό! Το ίδιο λέγεται για τα λεφτά, επίσης. Σύμφωνα λοιπόν με τη μεταβατική ιδιότητα των μαθηματικών, συνεπάγεται ότι η εξουσία είναι …λεφτά! Και λεφτά χωρίς δανεισμό, δεν γίνεται! Να, και μια μερσεντές πεντακοσάρα, να περνά μετά συνοδείας έξω απ’ το μαγαζί του γράφοντα, ο οποίος τότε πουλούσε κεραμικά στην Κηφισίας.
Κάποτε, τα πράγματα άλλαξαν. Ήρθε πάνω ο Μητσοτάκης, άλλος παλιός γνώριμος των βασιλέων. Τον ρίξανε όμως γρήγορα – λένε πως φταίει γι’ αυτό ο Σαμαράς. (Ο Σαμαράς, όπου να ’ναι θα φάει και τον Κυριάκο και την Ντόρα συμπούμπουλους). Και ιδού, που σκάρισε και το ζήτημα με την ονομασία των Σκοπίων. Ενός κρατιδίου που υποτιμήσαμε, όπως υποτίμησαν πριν από αιώνες οι Βυζαντινοί τους Σελτζούκους Τούρκους.
Μετά τον Μητσοτάκη, ανέλαβαν τα ηνία οι «τίμιοι». Αυτοί ήταν τόσο τίμιοι, όσο η αριστερά (ως έννοια) αποκαλείται και ευώνυμη. Ήτοι, πάρτε το «ευ» και πετάξτε το. Οι «τίμιοι» είδαν κι απόειδαν ότι η φοροδιαφυγή δεν πατάσσεται. Κι έτσι, λύσσαξαν τον λαό στους φόρους. Τα «πόθεν έσχες» και τα τεκμήρια βγήκαν απ’ τα μανίκια εφοριακών που λαδώνονταν κατά κόρον και, γενικά, αν δεν έκλεβες, πήγαινες άκλαυτος σαν το σκυλί στ’ αμπέλι.
Και η δραχμή, δραχμή… Την κάναμε όπως θέλαμε, συνεχώς! Πφφ, σιγά τώρα… Μέχρι που ο «κουφός» την έκανε τη ζημιά. Μοιάζει σαν το ανέκδοτο με τον γόητα φιδιών και το κουφό φίδι. Όταν το κουφό φίδι έφαγε τον γόητα, είπανε τ’ άλλα φίδια μεταξύ τους: «Την έκανε τη μαλαγανία του ο κουφός»! Ο Σημίτης, μας έβαλε πανηγυρικά στην Ευρωζώνη, οέο! Και μας έβαλε εκεί, όχι με τα σωστά δημοσιονομικά στοιχεία, αλλά με πλαστά. Ως γίγαντες!
Με το ευρώ πλέον στα πόδια τους, οι επόμενοι τα βρήκαν σκούρα. «Ω, αφέντη, πώς λιγόστεψαν έτσι επικίνδυνα τα ευρώ σας;», ρώτησε ο Τσιτουρίδης τον Κωστάκη Καραμανλή, τον ανιψιό που διέλυσε το κόμμα του θείου. «Τσιτουρίδη, σιωπή και δούλευε τα ταμεία!», απαντούσε ο Κωστάκης. Και επινοήθηκαν τα δομημένα ομόλογα. Ακριβώς όπως θα έκανε κάθε απελπισμένος λίγο πριν την χρεωκοπία: Τζογάρει για να σωθεί.
Σήμερα, έχει χαθεί περίπου το εβδομήντα τοις εκατό της αξίας των δομημένων ομολόγων επί του συνόλου των ασφαλιστικών ταμείων της χώρας μας. Σήμερα, ο Κωστάκης Καραμανλής παρέδωσε σάρκα και πνεύμα στον Γιωργάκη Παπανδρέου και την έκανε κατά Μπαϊρακτάρη. (Ο γράφων δεν γνωρίζει τι ακριβώς είναι ο Μπαϊρακτάρης, αλλά αφού το λένε…). Και βρέθηκε ο Γιωργάκης Παπανδρέου να βαστά το βεγγαλικό του άλλου…
Ένα βεγγαλικό όχι απλά αναμμένο, αλλά λαμπαδιασμένο κανονικά… Όθεν οι ελεγκτές αλωνίζουν. Κι οι ευρωπαίοι τρέμουν μήπως είναι αυτοί οι επόμενοι …λαμπαδηδρόμοι. Οι Πορτογάλοι, οι Ισπανοί, οι Ιρλανδοί· ποιος ξέρει ποιοι άλλοι, πιο πέρα! «Σήμερον εμού, αύριον εσού», γράφουν οι Γραφές… Θα μας βοηθήσουν στο τέλος. Εδώ καταλογίζουμε έξυπνο χειρισμό στον Παπανδρέου τζούνιορ. Και τού ευχόμαστε να τα καταφέρει. Ο καιρός γαρ εγγύς…
Greek Expresssssssssssssssss
0 Comments:
