Το ’χει η μοίρα μας, φαίνεται· μια 21η Απριλίου πάντα μας κυνηγά… Τότε οι εγχώριοι εξουσιαστές, τώρα οι ξένοι. Και, ποιοι ξένοι, ουσιαστικά; Προέρχονται εξ οικείων τα βέλη, από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ή μήπως είναι υπερατλαντικά και υπερπόντια;
Τότε, 43 χρόνια πίσω, ο κίνδυνος που επέβαλε τη δικτατορία των Συνταγματαρχών, ήταν η τουρκική απειλή. Σήμερα, ο κίνδυνος είναι η χρεωκοπία της χώρας μας. Τότε, οι Τούρκοι πράγματι φάνηκαν να ματαιώνουν τα κατακτητικά τους σχέδια. Όταν όμως ύστερα από λίγα χρόνια η χούντα κλυδωνιζόταν, επέστρεψαν αιφνιδιαστικά και κατέκτησαν τη μισή Κύπρο! Σήμερα, με τον ίδιο τρόπο, η Ελλάδα θα αποφύγει προσωρινά τη χρεωκοπία. Μόλις ωστόσο ο λαός ξεσηκωθεί και σημειώνονται εκτεταμένα επεισόδια στους δρόμους μας, τότε θα φαντάζει μεγαλειώδες και σοφό στην πολιτική μας σκηνή να αποσχιστούμε άμεσα από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Κι ο Γιώργος Παπανδρέου θα καταγάγει την πιο σημαντική ίσως νίκη του στον κρυφό απώτερο στόχο του, να βάλει μέσα στην Ευρώπη τους Αμερικανούς απ’ το παράθυρο.
Τότε, 43 χρόνια πίσω, οι πραξικοπηματίες στρατιωτικοί εισέβαλαν μέσα στα κτίρια των Υπουργείων, έφτασαν έξω απ’ το Παλάτι και επιβλήθηκαν δια των όπλων παντού. Τώρα δα που μιλάμε, οι ελεγκτές του Δ.Ν.Τ. (η μια τανάλια, αρμόδια για τον Δημόσιο τομέα μας) βρίσκονται ήδη μέσα στα ίδια κτίρια και κάνουν φύλλο και φτερό τα πάντα! Επίσης, τα κλιμάκια του Όλι Ρεν (η δεύτερη τανάλια για τον ιδιωτικό τομέα), Ευρωπαίοι αυτοί, μετέβησαν και εγκαταστάθηκαν στα δικά τους πόστα (τα μοιράσανε τα πόστα) προκειμένου να ολοκληρώσουν την θρασύτατα και προκλητικά πιεστική ενάσκηση της επιβολής τους. Απ’ τις τανάλιες τους δεν θα ξεφύγεις, ούτε οι θεοί σου θα σε σώσουν, Έλληνα.
Τότε, 43 χρόνια πίσω, υπήρχε ένας άπειρος και άτολμος βασιλιάς, στα φουστάνια ακόμα μιας μάνας βασιλομήτορος, αυταρχικής και φιλόδοξης. «Ο βασιλεύς απέθανεν· ζήτω ο βασιλεύς»! Σήμερα, υπάρχει ο Γιώργος. Με μια ολέθρια αυτοδυναμία της τάξης των 160 βουλευτών, άλλων άβουλων κι άλλων επιβουλευτών. Τότε, φτερνίστηκε ο Πατακός και πάθανε πνευμονία στο Τατόι. Τώρα, ανακλαδίστηκε ο Ομπάμα. «Ζήτω η Ελλάς», φώναξε ο Ομπάμα στην κοινή συνέντευξη τύπου με τον Έλληνα Πρωθυπουργό. Και δεν φώναξε, «ζήτω η Ευρώπη». Δεν τον συνέφερε να φωνάξει κάτι τέτοιο. Κολακεύοντας (και με σημαντικά χρηματικά ανταλλάγματα μάλιστα) τους ευρωπαίους (πλην όχι ευρωπαϊστές) ηγεμονίσκους τύπου Μέρκελ, θα εξακολουθήσει και στο μέλλον να ζητωκραυγάζει υπέρ της μιας και υπέρ της άλλης χώρας μας. Μέχρι το μέλλον να μην υπάρχει πια… Το μέλλον για την Ευρωπαϊκή Ένωση όπως την οραματίστηκε ο Ζισκάρ Ντ’ Εστέν, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής κι οι υπόλοιποι απέθαντοι που οι πιο πολλοί πλέον έχουν πεθάνει.
Τότε, 43 χρόνια πίσω, σ’ εκείνο το ασπρόμαυρο και γκρίζο τοπίο, τίποτα δεν έμοιαζε μόνιμο και το ήξερες – περπατώντας στους δρόμους το ένιωθες – πως σύντομα θα ξεσπάσει η κρυμμένη και καταχωνιασμένη οργή του κόσμου. Σήμερα, το αίσθημα αυτό επανήλθε… Δεν αργεί και θα γίνει μεγάλη ταραχή. Φαίνεται! Νοείται. «Ήταν γραφτό να γινεί τόση ταραχή», λέει ένα παλιό τραγούδι, μάλλον εκείνου του καιρού, «μια Κυριακή, που ο ήλιος δεν είχε βγει το πρωί»… Καημένοι συνέλληνες… Τάλας εγώ…
Greek Expresssssssssssssssss
0 Comments:
